အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ကိုပို့ပေးတဲ့ ဆရာမလေးရယ်

အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ကိုပို့ပေးတဲ့ ဆရာမလေးရယ်

ကို ကျော်မြ ရှင်နတ်ပြည် ရောက်ဖူးလား” နေမကောင်းချင်သလိုဖြစ်နေသဖြင့် ဆေးခန်းလာပြသည့် ကျော်မြ ကျေးရွာသူနာပြု ဆရာမလေးမိချို၏စကားကြောင့် နည်းနည်းကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်သွားသည်။ ဒီနေ့မှ ဆေးမှူးကလဲ မရှိ။ မြို့ကတိုက်နယ်ဆေးရုံသို့ ခဏပြန်သွားရာ ဆေးခန်းတွင် မိချိုတစ်ယောက်သာရှိသည်။ ကျော်မြလဲ ယခင်ရွာမှာသူနာပြုဆရာမ မရှိခင်တုန်းက တော်တန်ရုံဖျားနာတာလောက်ဆိုလျှင် ကွမ်းရွက်ပုံလောက် ငန်းနီကျော်လောက်သောက်ပြီး အိပ်ယာထဲစောင်ခြုံကွေးကာ ချွေးထုတ်နေကျဖြစ်သည်။ အသစ်ပြောင်းလာသည့် ဆေးမှူးနှင့်အတူ သူနာပြုဆရာမလေး မိချိုပါပါလာတော့မှ ကျော်မြ အပါအဝင်ရွာသားကာလသားတော်တော်များများက နည်းနည်းလောက်ကိုယ်ပူချင်သလို နှာစေးချင်သလို ဖြစ်လာတာနှင့် ကျေးရွာ ဆေးခန်းကိုပြေးလေ့ရှိကြသည်။ ဆေးလိုချင်လို့တော့ မဟုတ်။ ရုပ်ချော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လှသလောက် အပြောအဆိုညက်ညောသည့် သူနာပြုဆရာမလေး မိချိုနှင့် ပရောပရီလုပ်ချင်၍ ဖြစ်သည်။ ယခုလဲ ကျော်မြ နေနည်းနည်းမကောင်းတာ အကြောင်းပြပြီး ဆေးခန်းကိုလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဆေးမှူး မြို့ တက်သွားတာကိုလဲကြားထားတော့ ဆရာမလေးနှင့်လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပရောပရီလုပ်လို့လဲရပြီဆိုသည့် ရည်မှန်းချက်နှင့်လာခဲ့ခြင်းပင်။ ကံတရားက ကျော်မြဘက်မှာရှိနေသည်ဟုပဲဆိုရမလား ။ ကျော်မြကိုဆေးတစ်လုံးထိုးပြီးလို့ ပြန်မယ်လုပ်တော့ မိုးကသည်းကြီးမဲကြီးထရွာလေရာ လာတုန်းက မိုးမရွာလောက်ဘူးထင်ပြီး ထီးယူမလာခဲ့သည့် ကျော်မြ ပြန်ရခက် ဖြစ်နေသည်။ မိချိုဆီကထီးကိုခဏငှားသွားလို့ရပေမဲ့ နေမကောင်းလက်စကို မိုးစိုတိစိုစွတ်ထဲသွားလျှင် အဖျားတက်လိမ့်မည်ဆို ပြီး မိုးချိုကတားထားလေသည်။ ဒါကြောင့် ကျော်မြ ဆေးခန်းအဝင်ဝနားက ခုံတန်းလျားပေါ်မှာထိုင်ရင်း မိုးတိတ်တာကိုစောင့်နေရသည်။ ဆေးခန်းထဲမှာလဲ ထိုနေ့မှကံအားလျော်စွာပင် အခြားဆေးခန်းပြသူတစ်ယောက်မှမရှိ။ ကျော်မြနှင့် မိချိုနှစ်ယောက်ထဲ သာရှိလေသည်။မိချိုက ကျော်မြကို ကျောပေးကာ ဆေးဗီရိုပေါ်က ဆေးဘူးတွေကို သေသေသပ်သပ်ဖြစ်အောင် ပြန်စီနေရင်း ကျော်မြကိုစောစော ကမေးခွန်းမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မိမိကိုကျောပေးထားသည့် ဆရာမလေးမိချိ၏ တင်အစုံကိုအမှတ်တမဲ့ငေးကြည့်နေမိသည့် ကျော်မြ မိချိုမေးခွန်းကြောင့် သတိပြန်ဝင်လာပြီး ဘာဖြေရမှန်းမသိ ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားသည်။ ကျော်မြဘာဖြေရမှန်းမသိ ဖြစ်နေစဉ် မိချိုဆီက အသံထပ်မံထွက်ပေါ်လာသည်။

“ ကြှနျမ တော့ အရှငျလတျလတျနတျပွညျရောကျဖူးတယျရှင့ျ ရှငျကြှနျမပွော တာယုံလား” ငယျငယျကရှေးလူကွီးတှပွေောကွသည့ျ သတိလဈမေ့မြောကာ ငရဲပွညျ နတျပွညျခဏရောကျသှားပွီး အသကျပွနျ ရှငျလာသည့ျ သရှောပွနျတှအေကွောငျးကို ကြောျမွပွနျသတိရသှားပွီး “ဆရာမလေးက သရှောပွနျတှကေိုပွောတာလား ကြှနျတောျငယျငယျကတော့လူကွီးတှပွေောတာ ကွားဖူးတယျ ယုံတော့ယုံပါတယျ” ဟုဖွလေိုကျလရော မိခြို နှုတျခမျးလေးစူကာ ကြောျမွဘကျကိုလှည့ျပွီး အ တတျရနျကောဆိုသည့ျ အကွည့ျမြိုးဖွင့ျကွည့ျလသေညျ။“ရှငျတောျတောျအတာပဲ ကိုကြောျမွရယျ ကဲရှငျကကြှနျမပွောတာကိုသဘောမပေါကျတော့ ကြှနျမကိုယျတိုငျပွမယျ လာဒီကုတငျ ပေါျခဏလာလှဲ အဲ့တံခါးဝနထိုငျမနနေဲ့ ရှငျကနကေောငျးသေးတာမဟုတျဘူး လကေတဖွူ းဖွူ း အအေးပတျပွီး အဖြား တာရှညျလိမ့ျမယျ” မိခြို၏စကားကွောင့ျ ကြောျမွလဲ ငါပဲဒီလောကျအတာလား ဟုခေါငျးကိုတဗငြျးဗငြျးကုတျရငျး မိခြိုလုပျခိုငျး သည့ျအတိုငျး လူနာတှစေမျးသပျရနျဆေးထိုးရနျပွုလုပျထားသည့ျ အခနျးထောင့ျကကုတငျပေါျလှဲခလြိုကျလသေညျ။ “ကဲ ကိုကြောျ မွ ပုဆိုးကိုခါးကနဖွေလြှေော့လိုကျ” ဆရာမလေးမိခြိုကိုကွိတျကွိုကျနတောမှနျပမေဲ့ မကွာခဏလဲ မိခြိုဖငျကိုခိုးခိုးကွည့ျနကြေ ပမေဲ့ ရိုးသားလှသည့ျ ကြောျမွ သူ့ကိုဆေးထပျထိုးမညျဟုထငျသှားပွီး “ဟာ ဆရာမလေး ကြှနျတော့ျကိုဆေးထိုးဦးမလို့လား စောစောကမှ တဈလုံးဆရာမလေးကိုယျတိုငျထိုးပွီးပွီလေ”

မိချို ရိုးသား လှသည့် ကျော်မြကိုကြည့်ကာ ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်ရင်း “အလိုက်တာရှင် ကဲရှင်မချွတ်ရင် ကျွန်မကိုယ်တိုင်ပဲချွတ် ပေးမယ် “ ဟုဆိုကာ ကျော်မြပုဆိုးကို ခါးအပေါ်ဘက်သို့ဆတ်ခနဲလှန်တင်လိုက်လေသည်။ စောစောက သူနာပြုဆရာမလေးမိ ချို၏တင်ပါးကို ခိုးကြည့်ရင်း စိတ်ကူးယဉ်ထားသည့် အရှိန်ကြောင့် အတွင်းခံလဲဝတ်မထားသည့် ကျော်မြပေါင်ကြားက လီးကြီးမှာ မိုးပေါ်သို့ထောင်မတ်နေလေသည်။ ပုံမှန်လဲ ဆေးမှူ းမအားသည့်အချိန်ဆို မိချိုဆီမှာဖင်လှန်ဆေးထိုးနေကြပေမဲ့ ယခုလို ပက်လက်အနေအထားနှင့်မဟုတ်ပဲ မှောက်ခုံအနေအထားနှင့် ဖင်လှန်ပြီးသာဆေးထိုးနေကျမို့ ကျော်မြ ယောက်ျားလေးတန်မဲ့ရှက် သွားသည်။ မျက်နှာတွေထူပူပြီး မိချိုနှင့်မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲလောက်အောင်ဖြစ်သွားသည်။ မိချိုကတော့ နဂိုကလဲ သူနာပြုဆရာမ ပီပီ ယောက်ျားတွေ၏ပစ္စည်းကိုမြင်ဖူးနေကျမို့ သူမအတွက်သိပ်ပြီးထူးဆန်းဟန်မရှိ။ ကျော်မြလီးထိပ် အေရျပားကိုပဲ သူမ လက်ချောင်းလေးတွေနှင့်အောက်သို့လှန်ချလိုက်ရာ မှိုပွင့်သဖွယထကားထွက်နေသည့် ဒစ်ဖူးကြီးပေါ်လာလေတော့သည်။လူပျိုဖြစ်ပြီးထဲက ကျော်မြ တစ်ခါမှ သူစိမ်းမိန်းကလေးတစ်ယောက်ဆီမှာ လီးကိုင်မခံဖူးသေး။ ဒါကြောင့် ယခုလို ဆရာမလေးမိ ချို၏လက်ချောင်းတွေနှင့်ထိတွေ့ခံလိုက်ရတော့ ရှက်နေသည့်ကြားက လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်ပင်တုန်လာလေတော့သည်။ မိချု ကလဲ ကျော်မြလီးကြီးကို ကလေးငယ်တစ်ယောက် ကစားစရာအသစ်ရသလို မလွှတ်တမ်း သူမစိတ်ကြိုက်ဆုပ်နယ်ကစားနေလေ သည်။

အပြင် မှာ လဲ မိုးကသဲကြီးမဲကြီးရွာနေတာမို့ ဆေးခန်းထဲမှာ မိချိုနှင့်ကျော်မြနှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လပ်ချင်တိုင်းလွတ်လပ်နေ လေရာ မိချိုစိတ်ကြိုက်ဖြစ်နေလေသည်။ ကျော်မြလီးကြီးကို ကိုင်တွယ်ကစားနေရင်းက မိချို ခေါင်းကိုငုံ့ချလိုက်ကာ ကျော်မြလီး ထိပ်ဒစ်ကြီးကိုလျှဖျားလေးနှင့် မပြောမဆိုဝိုက်ချလိုက်လေသည်။ လီးစုပ်သည်ဆိုတာကို အပြာစာအုပ်ထဲမှာသာဖတ်ဖူးထားသည့် ကျော်မြတစ်ယောက် ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက အားတွေအကုန်လုံး စုပ်ယူခံခဲ့ရသကဲ့သို့ခံစားလိုက်ရသည်။မိချိုစောစောကပြောသည့် နတ်ပြည်ရောက်သည်ဆိုတာဒါများလားလို့ ကျော်မြသဘောပေါက်လာသည်။ မိချိုကတော့ မလွှတ် သေး။ ဒစ်ကိုလျှာနှင့်ဝိုက်ရုံတင်မကသေး။ ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီးတော့ပါ ငုံလေသည်။ နောက် လီးအရင်းထိစုပ်ပေးလေရာ ကျော်မြ လီးမှာ မိချိုအာခေါင်ကို သွားထောက်လေသည်။ ချောချောလှလှ သူနာပြုဆရာမလေး မိချိုကိုယ်တိုင်လီးစုပ်ပေးတာကိုခံနေရ သည့်အတွက် ကျော်မြစိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ မိချိုခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲ အတင်းဖိသွင်းချကာ ကာမအရသာကို ခံစားနေလေသည်။ ထင်ရက်စရာမရှိလောက်အောင် လီးစုပ်ကျွမ်းလှသည့် မိချိုကလဲ ကျော်မြလီးကြီးကို ကလေးငယ်တစ်ယောက် ရေခဲချောင်းကို အားရပါးရအရသာခံစုပ်သည့်နှယ် တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်စုပ်ပေးလေသည်။ လီးစုပ်ပေးရုံတင်မကပဲ ဥတြေကိုပါ လက်နှင့် ဆုပ်နယ်ပေးလေရာ မကြာခင် အတွေ့အကြုံမရှိသည့် ကျော်မြတစ်ယောက် တောင့်မခံနိုင်တော့ပဲ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားလေ တော့သည်။

မိခြို ခေါငျး ကို သူ့ပေါငျကွားထဲ ဖိသှငျးထားရငျး သုတျရညျတှကေိုပနျးထည့ျလိုကျသညျမို့ မိခြိုပါးစပျထဲကြောျမွသုတျရညျတှဝေငျ ကာ အာခေါငျထဲသို့ပငျ သုတျရညျတှဝေငျကုနျလသေညျ။ တဈခြီပွီးသှားမှ အသိစိတျပွနျဝငျလာသည့ျ ကြောျမွ ယခုမှ ဆရာမလေး မိခြိုကို အားနာသှားပွီး “အားတောငျးပနျပါတယျ ဆရာမလေး ကြှနျတောျသတိလှတျသှားတယျ ကနျတော့ဗြာ ကနျတော့ ကနျတော့ “ ဟု ရိုးသားစှာပငျတောငျးပနျလသေညျ။ မိခြိုကတော့ ကြောျမွသုတျရညျတှကေို မရှံမရှာ တဂှတျဂှတျမွညျအောငျ မြိုခရြငျး တခ ဈခဈရယျကာ ကြောျမွလီးပတျလညျမှာကနြျနသေေးသည့ျ သုတျရညျတှကေိုပါ လြှာနှင့ျလိုကျယကျပွီး မြိခပြဈလသေညျ။ မိ ခြို၏ထူးဆနျးသည့ျအပွုအမူတှကွေောင့ျ ကြောျမွကွောငျအမျးအမျးဖွဈနစေဉျ မိခြို အူရိုငျးလူပြိုပေါကျလေး ကြောျမွကို “လီးစုပ်ခံ ရတာဒါပထမဆုံးလား ကြှနျမရဲ့ လူပြိုရိုငျးလေး “ ဟုပှင့ျလငျးစှာပငျ ဒဲ့မေးခလြိုကျလသေညျ။ လီးတောငျအစုပျခံလိုကျရပွီမို့ ကြောျ မွလဲပွောရဲဆိုရဲရှိလာလသေညျ။ “ဟုတျပါတယျ ဆရာမလေး ပထမဆုံးပါ ကောငျးးး ကောငျးလိုကျတာဗြာ အရှငျလတျလတျ နတျပွညျရညေကျသှားသလိုပဲ” “ကဲဒါဆို ရှငျကတော့ ကောငျးသှားပွီ ကြှနျမတော့ မကောငျးသေးဘူး ဒီတဈခါရှငျကြှနျမကိုလုပျ ပေးရမဲ့အလှည့ျ” “ကြှနျတောျဘာပွနျလုပျပေးရမလဲ ဆရာမလေး “ “ရှငျတကယျလုပျပေးရမှာနောျ ငွငျးရငျး ရှင့ျကိုနောကျတဈခါဒါ မြိုးဘယျတော့မှလုပျမပေးတော့ဘူး ကဲလာ ကုတငျပေါျကဆငျး” မိခြိုခိုငျးသည့ျအတိုငျး ကြောျမွကုတငျပေါျကဆငျးလိုကျလေ သညျ။

ထို အခါ မိချိုက ကုတင်ပေါ်မှာလှဲလိုက်ပြီး “ကဲ ဒီတစ်ခါ စောစောကရှင့်ကိုလုပ်ပေးသလိုပဲ ကျွန်မကိုလဲ ပြန်လုပ်ပေး” ပြောရင်းဆို ရင်း မိချိုဒူးထောင်ပေါင်ကားကာ ခါးကထဘီကို ဗိုက်ပေါ်ထိဆွဲတင်လိုက်လေသည်။ ခါးကအနီရောင် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ပါ သူမကိုယ်တိုင်ဆွဲချွတ်လိုက်လေရာ မိချိုခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားလေ တော့သည်။ တစ်ချိန်လုံး ထဘီဝတ်လျက်သားဖင်ကြီးကိုသာ ခိုးကြည့်ခဲ့ရသည့် ကျော်မြ။ ယခုတော့ ပုရိသမှန်သမျှကိုဆွဲဆောင် နိုင်စွမ်းရှိသည့် မိချိုခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကို အဝတ်အစားကင်းမဲ့စွာမြင်လိုက်ရတော့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ မိချိုပေါင်ကြားခေါင်း စိုက်ကာ အပြာစာအုပ်တွေထဲမှာဖတ်ဖူးထားသည့်အတိုင်း တတ်သလောက် မှတ်သလောက်နှင့် မိချိုအဖုတ်ကိုယက်လေ တော့သည်။ တစ်ခါမှ အဖုတ်ယက်မပေးဖူးသည့် ယောက်ျားတစ်ယောက်ဆီမှာ အဖုတ်ယက်ခံရတာပေမဲ့ ကျော်မြ လျှာကြမ်းကြီး နှင့် အဖုတ်ကိုထိုးယက်လေရာ မိချိုတစ်ယေယာက် အဖုတ်ထဲကအသားကုန်ယားတက်လာပြီး မျက်တောင်လေးတွေမှေးစင်းကာ တဟင်းဟင်းညည်းရင်းအရသာခံနေလေသည်။ကျော်မြခေါင်းကဆံပင်တွေကိုလဲ အားမလိုအားမရပွတ်သပ်ရင်း သူမပေါင်ကြားထဲ ကျော်မြခေါင်းကိုဖိသွင်းထားလေသည်။

အတောျ လေး ကောငျးနတေုနျး ရုတျတရကျကြောျမွအဖုတျယကျတာကို ရပျလိုကျသည့ျအတှကျ မိခြိုအံ့သွသှားပွီး မကြျလုံးဖှင့ျ ကွည့ျလိုကျရာ သူမပေါငျကွားမှာဒူးထောကျပွီး သူမအဖုတ်ကို ဒုံးကညြျနှင့ျခြိနျသလို လီးကွီးနှင့ျခြိနျထားသည့ျ ကြောျမွကိုတှေ့လိုကျ လသေညျ။ “ကိုကြောျမွ ရှငျမကောငျးဘူးနောျ ရှင့ျတုနျးကကတြော့ ကြှနျမပွီးအောငျစုပျပေးရတယျ ရှင့ျအလှည့ျရောကျတော့ ရှငျက သခြောလုပျမပေးဘူးပေါ့လေ” မိခြိုအဖုတျကိုပဲစိုကျကွည့ျနရေငျး စိတျမထိနျးနိုငျဖွဈသညေ့ျ ကြောျမွ “တောငျးပနျပါတယျ ဆရာ မလေး ကြှနျတောျဆရာမလေးဟာကိုမွငျရတော့ စိတျမထိနျးနိုငျတော့လို့ပါ ကြှနျတော့ျကိုခှင့ျလှှတျပါ” ဟုပွောကာ မိခြိုအဖုတျထဲ သူ့လီးကွီးကိုသခြောကိုငျပွီး စှတျခနဲထိုးသှငျးခလြိုကျလသေညျ။ မိခြိုအားခဲနအောျရငျး နာကငြျမှုကိုခံစားလိုကျရသညျ။ မိုးက သဲကွီးမဲကွီးရှာနသေည့ျအတှကျ မိခြိုကအသံကိုတော့ ဆေးခနျးအပွငျဘကျက ဘသူမှမကွားနိုငျ။ “ကိုကြောျမွရယျဖွညျးဖွညျး လုပျပါ ကြှနျမထှကျမပွေးပါဘူး ရှငျလိုးခငြျရငျ အခြိနျအမြားကွီးရပါသေးတယျ” မိနျးကလေးတနျမဲ့ ဗှငျးဗှငျးကွီးပွောခလြိုကျသည့ျ မိခြို၏ညဈတီးညဈပတျစကားလုံးတှကွေောင့ျ ကြောျမွ စိတျပိုထလာပွီး သရဲသဘကျတဈကောငျသဖှယျဈလွာကာ “မတတျနိုငျတော့ဘူးဆရာမလေး ကြှနျတောျဘလိုမှစိတျမထိနျးနိုငျတော့လို့ပါ” ဟုပွောရငျး လီးကိုအဆုံးထိရောကျသှငျး အားကုနျ ထိုးသှငျးလိုကျလသေညျ။မိခြိုနရောမှာသာ တဈခါမှအလိုးမခံဖူးသည့ျ အပြိုမိနျးကလေးတဈယောကျဆို ကှဲပွဲသှားနိုငျသညျ။

မြို့ ဆေးရုံမှာအလုပ်လုပ်တုန်း က ဆေးရုံအုပ်ကြီး ဦးထွန်းခိုင်၏ တစ်လက်ကိုင်ဖြစ်ခဲ့ဖူးသူမို့သာ ကျော်မြလီးဒဏ်ကိုခံနိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါတောင်သိပ် သက်သာလှတာမဟုတ်။ တောသူတောင်သားပီပီ ကျော်မြလီးကကြီးလဲကြီးသန်လဲသန်လှသည်။ မိချို လီးအဝင်လွယ်အောင် ပေါင်တွေကိုအတင်းဖြဲကားပေးထားရသည်။ စောစောက ကျော်မြအဖုတ်ယက်ပေးထားလို့သာ အဖုတ်ထဲမှာကာမရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်နေပြီး လီးဝင်ချောကာ မိချိုအနည်းငယ်ခံနိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ကျော်မြကတော့ လူပျိုရိုင်းပီပီ အရူးအမဲသားကျွေးသလို နွားသိုးကြိုးပြတ်စွတ်လိုးလေသည်။ အချက်လေးငါးဆယ်လောက်စောင့်အပြီးမှာ မိချို ကျော်မြလီးဒဏ်ကိုတဖြည်းဖြည်းခံနိုင်လာ ပြီး ကျင့်သားရလာသည်။ သူမကိုယ်တိုင် ကျော်မြက တစ်ချက်ဆောင့်လိုးတိုင်း အလိုက်သင့်လေးနေပေးကာ ကာမအရသာကို ခံစားနိုင်လာသည်။ အပြင်မှာ မိုးရွာလို့ ချမ်းစိမ့်စိမ့်ဖြစ်နေပေမဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ် မိန်းမလိုးဖူးသည့် ကျော်မြခမျာတော့ ချွေးတွေရွှဲ နစ်နေသည်။ အဖျားတောင် ဘယ်ရောက်လို့ရောက်သွားလဲမသိတော့။ နောက်ထပ်အချက်သုံးလေးဆယ်လောက်စောင့်အပြီးမှာတော့ ကျော်မြတောင့်မထားနိုင်တော့။

“ ဆရာမ လေး ကျွန်တော်မရတော့ဘူး ပြီးတော့မယ်” “အဲ့တာဆို ကျွန်မထဲပဲပြီးလိုက် ရှင့်သုတ်ရည်တွေ ကျွန်မဟာထဲအကုန်ပန်း ထည့်လိုက်” မိချိုကိုယ်တိုင်လဲ အလိုးအဆောင့်သန်လှသည့် ကျော်မြလီးကြီးကြောင့် ပြီးချင်နေလေပြီ။ ကျော်မြလဲ တစ်ရစပ်ဆော င့်လိုးရင်း မိချိုအဖုတ်ထဲသုတ်ရည်တွေပန်းထည့်လိုက်လေသည်။ ကွန်ဒုံးမစွပ်ထားသည့် လီးနှင့် အလိုးခံရပြီး အဖုတ်ထဲသုတ်ရည် တွေပန်းထည့်ခံရသည့် အရသာက မိချိုအတွက်ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်။ ကျော်မြလဲ ပထမဆုံးမိန်းမလိုးဖူးတာမို့ မိချိုအဖုတ်ထဲလီးကိုစိမ် ထားရင်း အမောဖြေနေလေသည်။ မိချိုကိုယ်တိုင်လဲ အနားယူနေရင်း အမောပြေသွားတော့မှ “ရှင့်လီးကြီး ထုတ်ပါဦး ကိုကျော်မြ ရယ် ကျွန်မလဲ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းဦးမယ် ရှင်ကလိုးလို့မဝသေးဘူးလား” လို့ပြောရင်း ကုတင်ပေါ်ကဆင်းကာ အနားကအဝတ်စ တစ်စကိုယူပြီး အဖုတ်မှာပေကျံနေသည့် ကျော်မြ၏သုတ်ရည်တွေကို သန့်ရှင်းသုတ်သင်ရလေသည်။ ကျော်မြလဲ သူစိတ်ထင်တို င်းလိုးတာခံထရသည့် သူနာပြုဆရာမလေးမိချိုကိုအခုမှ နည်းနည်းအားနာသွားသည်။ ဒါပေမဲ့ မိချို၏ပွင့်လင်းလှသည့် ညစ်တီးညစ်ပတ်စကားလုံးတွေကိုတော့ ကျော်မြ နှစ်ခြိုက်နေမိသည်။

အပွာ စာအုပျထဲမှာသာဖတျဖူးထားသည့ျ စကားလုံးတှကေို မိခြိုလို ခြောခြောလှလှ မွို့ကသူနာပွုဆရာမလေး၏ပါးစပျကနေ နားနှင့ျ ဆတျဆတျကွားနရေခွငျးဖွဈသည့ျအတှကျ ကြနေပျ သာယာနမေိသညျ။မိခြို ထဘီကိုသပျသပျရပျရပျဖွဈအောငျပွနျဝငျရငျး “ဒီအကွောငျးတှကေို ဘသူ့ကိုမှပွနျမပွောရဘူးနောျ ကိုကြောျမွ ရှငျပွနျပွော လို့ကတော့ ကြှနျမရှာလူကွီးဆီမှာ ကိုကြောျမွ ကြှနျမကိုမုဒိနျးကငြ့ျပွီး ရဲတိုငျရငျသတျပဈမယျလို့ ပွောသှားပါတယျလို့တိုငျမှာနောျ” ဟု ကြောျမွကိုတဈခါထဲနှုတျပိတျထားလသေညျ။ ကြောျမွလဲ ကုတငျပေါျကဆငျးကာ ပုဆိုးကိုပွနျဝတျရငျး “စိတ်ချပါဆရာမလေးရဲ့ လြှောကျပွောရငျ ကြှနျတောျစားပေါကျပိတျသှားမှာပေါ့ နောကျလဲ ဒီလိုလုပ်လို့ရသေးတယ်မလား ဆရာမလေး” “ဒါတော့ရှင့ျပါးနပျ မှုနဲ့ပဲဆိုငျတယျ ရှငျလိမ်မာရငျတော့ရှင့ျအတှကျခညြျးပဲ ကဲအခုတော့ မိုးလဲတဈဖွညျးဖွညျးစဲလာပွီ ရှငျပွနျတော့တောျကွာ တခွားသူတှရေိပျမိကုနျမယျ” ကြောျမွလဲ မိုးအနညျးငယျစဲသညျနှင့ျ မိခြိုဆီကထီးငှားကာ အိမျသို့ခပျသှကျသှကျပွနျလာခဲ့လသေညျ။အိမျရောကျတော့ ထမငျးတောငျမစားနိုငျ။ အိပျယာထဲလှဲကာ ဆရာမလေးမိခြိုနှင့ျ ခစြျစခနျးဖှင့ျခဲ့သည့ျအကွောငျးကို ပွနျလညျစမွုံ့ ပွနျတှေးတောနလေသေညျ။ ဒီညအတှကျတော့ ကြောျမွဂှငျးမထုနိုငျတော့။ ဆရာမလေးနှင့ျ နှဈခြီတောငျပွီးခဲ့သညျမို့ ပထမဆုံး အတှေ့အကွုံပီပီ တောျတောျမြော့သှား လသေညျ။

ပြီးပါပြီ။